LUCID DREAM by: Alyloony (Book Review)

II. STORY OF THE WEEK
October 07, 2016.  It’s the most painful and memorable day of my life.  This day have two reasons to celebrate, first, it’s my birthday and second it’s our 7th months of being in a relationship, and I have one reason to ignore and forget that this is my day, it’s because it’s our break up day.
From September 30 to October 07, 2016. Exactly seven days. Seven days na silang nag kakasama at nagkaka usap ni Renniel, oo natural lang na makipag usap at makasama at classmate, pero yung pumasok siya ng 7am kahit 10am ang klase niya para lang makasama at makausap si Renniel, di na natural yun. The day after October 07, I asked her, “ magkatext ba kayo?”, she said “hindi”.  Nnaiwala naman ako. Then sabi niya “wag tayo matulog hanggang 1am ha, para ako unang babati sa bday mo. Hinayaan ko naman siya na, that day medyo magulo yung relasyon naming dahil may ibang tao na involved sa buhay niya, ramdam ko na simula nung may dumating sa buhay niya, pawala na sense ko sa buhay niya, pawala na yung kami, pawala na atensyon niya sakin, at ramdam ko yung pagbabago niya magkasama man kami o hindi. Dami naming pinag usapan that time, incuding “kaano ano mo si Renniel?”, “sino ba si Renniel sa buhay mo?” at kung ano ano pang tanong, sinagot niya lahat yun, but sa isang sagot niya ko nabahala, and that is “kaibigan ko lang yun”. Never siyang nagturing ng kaibigan saisang tao, oara sa kanya wala siyang kaibigan, masyadong mataas ang qualification niya sa isang kaibigan. Then 12:07am, finally It’s my birthday, binate niya ako through call. After nun tutulog na daw kami. Then 12:46 am, nagtxt siya ng I cannot remember the whole message but one thing was sure, she broke up with me. Ang sakit sakit nun para sakin. Umiyak lang nagawa ko. Sasobrang sakit nungnararamdaman ko emotionally at mentally, sinuntok ko yung pader ng kwarto ko, di ko mafeel yung sakit physically dahil mas masakit yung ginawa niya. Then after 20+ punch in the wall, I feel na parang kumapal yung kamay ko, then I saw na medyo violet and green na sya. Tanga no, nasasaktan na nga emotionally gusto pa pati physically, I have my reason behind that, it’s because mas gusto ko pang masaktan physically kaysa naman mentally. Hindi ako nakatulog nun magdamag, iyak lang ako ng iyak. 1:48 am, nagtext siya, saying “sorry sa mga kasalanan ko, mahal na mahal kita, di ko kaya na mawala ka.”. Bumalik siya pero still sira na yung kami. Nasaktan na ko. At hindi na maaalis yung tingin ko na may iba na syang mahal. Then sa mismong araw ng October 07, nagpunta ako sa kanila, umiyak ako sa harap niya, while crying whith her, she holds my hand very tight while saying “andito lang ako lagi para sayo, di kita iiwan.”, mas lalo akong umiyak dahil alam kng kahit kalian di niya kayang panindigan yun dahil may iba na sa buhay niya. Bago ako umuwi, habang nakaupo ako, tumayo siya sa harap ko, nakita ko yung mukha niya, ang lungkot niya, at halatang umiyak siya, Then I hug her waist while crying, naramdaman ko na tumulo luha niya sa balikat ko, then tumungo siya sakin habang naiyak, she wisphered me “sorry, iloveyousomuch”. Umalis ako sa bahay nila ng di ko alam kung ano kami o kung meron pang kami, but one thing is sure, ayoko ng maulit pa yung mga nangyari between us. In the next day, ayoko na talagang nararamdaman kong pagbabago niya or should I say, panlalamig niya sakin at sa sobrang bigat ng loob ko dahil sa mga pinaparamdam niya, I asked her “mahal mo ba siya?”. She said “siguro.”. That answer makes me cried so much. Sobrang sakit nun para sakin. Di ko siya nireplyan after nun. After one hour I texted her saying “ayoko na. mas masasaktan lang ako kung ipipilit ko yung sarili ko sayo, siguro siya yung totong nakakapagpasaya sayo, hindi ako. Sana maging masaya ka sa kanya, at maibigay niya lahat ng di ko naibigay sayo.”.Hindi siya pumayag, hindi daw niya kaya. And she asked for a second chance.  After that, kunwari walang nangyare, kunwari okay lang ang lahat at kunwari walang ibang taong imvolved.
  It’s been a year, hindi ko pa rin nalilimutan yung mga nangyare, yung naramdaman kong sakit andito pa rin at yung lamat sa relationship naming hindi na nawawala. That’s thereason why I hate my birthday. Honestly everytime na may nagpapaalala na birthday ko, nalulungkot ako, bumabalik lahat ng sakit na naramdaman ko dati. Bitter or Kj?. Alam ko ganyan tingin nila sakin, okay lang, di naman kasi kayo yung nasaktan ng sobra . To end this story of mine, bumawi naman siya, naramdaman ko yung pagmamahal niya sakin araw araw, sadya nga lang may mga bagay tayong di nalilimutan. The damage has been done ika nga. BTW, Happy birthday sakin at Happy break up anniversary samin.